Dawniej kiedy babcia czy mama piekły chleb jego zapach roznosił się po całym domu i okolicy. Tylko dobra gospodyni umiała upiec go tak aby był smaczny i odpowiedni.
Wymagało to wiele doświadczenia i nie lada umiejętności. Wielokrotnie było to także stresujące zadanie, ponieważ każdą czynność należało wykonywać starannie i w odpowiednim czasie i temperaturze.
Dzisiaj zapach swojskiego chleba oraz jego pieczenie nie są znanym zjawiskiem, dlatego uczniowie klasy II wraz z wychowawczynią zorganizowali warsztaty pieczenia chleba. Uczniowie mieli możliwość poznać ile pracy wymaga przygotowanie i upieczenie pięknego, złotego bochenka chleba oraz jakie znaczenie powinien mieć chleb w naszym codziennym życiu.
Pieczenie chleba w dawnych czasach było ciężką pracą i trudnym zadaniem wykonywanym cyklicznie. Chleb otaczany był szczególnym szacunkiem i czcią, ponieważ ludzie wierzyli, że jest darem Bożym. Gdy chleb upadł na ziemię ludzie prędko go podnosili i całowali mówiąc „Boże daruj nam”. Nie wolno było dotykać chleba nie umytą ręką, a także nie należało jeść chleba mając czapkę na głowie. Szanowano również nawet najmniejsze okruchy chleba, które zbierano i zjadano, dawano zwierzętom lub wrzucano do pieca.
Dziś bardzo często obserwujemy zanik szacunku do chleba i pracy ludzkiej. Widzimy, jak chleb czy bułki są wyrzucane. Obserwując to negatywne zjawisko dzieci z klasy II postanowiły pokazać ile trudu i znoju potrzeba by powstał chleb, podstawa naszego codziennego pożywienia. Uczniowie dowiedzieli się jak powstaje chleb, począwszy od robienia „rozczynu”, mieszania i wyrabiania ciasta chlebowego i pieczenia go. Rozpoznawały czy chleb już „gada” tzn. czy jest już upieczony i po lekkim stukaniu w spód bochenka wydaje głuchy dźwięk.
Na koniec z wielką dumą dzieci jadły to co same upiekły. Taki chleb smakuje wyśmienicie.
