„Odpowiednie dać rzeczy słowo” potrafili laureaci IV Gminnego Konkursu Poetyckiego „Literackie Strofy”. Zmagając się z niełatwą materią słowa, popisali się wyobraźnią i językową inwencją.
kat. klasy IV- VI
I miejsce- Bartłomiej Kurjata z kl. V
II miejsce- Maja Basaj z kl. IV
III miejsce- Iga Kaczmarczyk z kl. VI
kat. VII- III gim.
I miejsce- Maja Mueller z klasy III gim.
II miejsce- Urszula Chrostek z klasy VIII
III miejsce- Amelia Zakrzewska z klasy VIII
kat. specjalna: wiersz poświęcony Prabutom- Milena Barańska z kl. VI
Gburek
Poszedł kot do pieska budy,
Głośno woła miau, miau, miau!
Takie na podwórku nudy,
Może bawić byś się chciał?
Podniósł piesek senne oczy,
Warknął i wystawił kły.
Biedny kotek aż odskoczył,
Poszedł sobie troszkę zły.
Ach ten Burek! Taki gburek!
Jakie on maniery ma?!
Mruknął kotek, wlazł na murek
I obraził się na psa.
Autor: B. Kurjata
Kwiaty
Każdy nowy dzień to kwiat,
Który zakwita w naszych głowach i rękach.
Jest jeszcze jeden kwiat – ten kwiat to serce,
Które pamięta, miłuje, całuje,
Obdarza uczuciem.
Serce to cząstka człowieka.
Która kocha, tęskni, czeka.
Rwij szybko swoje kwiaty,
Nim jesień życia
włoży swój płaszcz bogaty.
Autor: M. Basaj
Zaklęta miłość
Upadłam, a Ty mnie podniosłeś.
Byłam nikim, ale dla Ciebie byłam
małym światem.
Mogliśmy sobie ufać.
Ale nastał ten okropny dzień,
który mi wszystko zabrał.
Od tamtego dnia nie mam nic i nikogo.
Komu zaufam?
Kto mnie uratuje, gdy ten świat
zabiera wszystko to, co się kocha?
Dla kogo będę ważna?
Autor: Iga Kaczmarczyk
Tęsknota w samotności
Nie chcę słyszeć żadnych głosów.
Nie mam siły stawiać kroków.
Gdy me szczęście mi zabrano,
w noc już nie śpi się tak samo.
Chce czuć ciepło twoich ramion.
Oni duszę moją ranią.
Jak przeżyję znów bez Ciebie?
Gwiazd też nie ma tu na niebie.
Swoje smutki wykrzyczałam,
dużo na tym ucierpiałam.
Mówisz sobie ,,Będę silna’’;
Wierzysz? Tak się dzieje tylko w filmach.
Znów nakładam na twarz maskę,
tak ukrywam smutek właśnie.
Czarna rozpacz mnie otacza,
wszystko wokół mnie przerasta.
Dni bez Ciebie- nie to samo,
wciąż tak puste przemijają.
Smutek w oczach, razem z łzami,
co to będzie dalej z nami?
Ciepły oddech z twoich ust,
słodki zapach twoich ust,
tego tak brak przy mym boku,
a tęsknota wielka w środku.
A rzecz w życiu najważniejsza,
Aby człowiek był spełniony,
potrzebuje do szczęścia drugiej osoby.
Autor: M. Mueller
Ślepa miłość
Czy kiedykolwiek
poczułeś się tak jak ja?
Niekochany, opuszczony przez wszystkich.
Niemający z kim porozmawiać, komu się wyżalić.
Czy kiedykolwiek
spojrzałeś na mnie tak, jak ja na Ciebie?
Z miłością, troską i uczuciem.
Gdy nasze spojrzenia się spotkały,
pewnie nie czułeś nic szczególnego.
Czy kiedykolwiek
zastanawiałeś się kim jestem?
Jak się nazywam, gdzie mieszkam?
Zapewne nie zawracałeś sobie tym głowy.
Czy kiedykolwiek
chciałeś ze mną porozmawiać tak, jak ja z Tobą?
Usłyszeć Twój głos, śmiech.
Spędzić choć chwilę w Twoim towarzystwie.
Czy kiedykolwiek
tęskniłeś za mną tak, jak ja za Tobą?
Cały czas myśląc o Tobie i nie mogąc przestać.
Wyobrażając sobie rzeczy, które nigdy nie będą miały miejsca.
Czy kiedykolwiek
poczułeś „to coś”, co ja poczułam do Ciebie?
Może to miłość bądź tylko zauroczenie.
Nie?
Tak myślałam…
Autor: U. Chrostek
Gwiazdy
Gdy spoglądam nocą w gwiazdy
Widzę w nich tę piękną noc
Słyszę twoje czułe słowa
Czuję dotyk Twoich rąk.
Wchodzisz cicho w moje sny
Chcę w nich widzieć tylko Ciebie.
Nie mów do mnie „kocham cię”
Wiem, że robisz to z litości
A bolesna wielce jest
Miłość bez wzajemności.
Gdy gorzko płaczesz
I szczerze się śmiejesz
Chcę byś był moim przyjacielem.
Będę patrzeć w Twoje oczy
I całować usta Twe.
Znów będziemy tylko my.
Próżne słowa i nadzieje.
Bo nie słyszy serce Twe
A ja tęsknię tutaj sama
Nadal w Tobie zakochana.
Autor: A. Zakrzewska
Wiosna w Prabutach
Stuk, puk, stuk, puk… w okieneczko:
– Wyjdź, Rolandzie, na Lwy prędko!
Idzie już wiosna i słoneczkiem świeci z wysoka.
Idzie piękna pani z kwiatami i baziami.
Usiądźże se na ławeczkę i zaczerpnij powietrza troszeczkę.
Czary mary, mamy rondo całe w kwiatach,
na trawce koło krzaczka siedzi mała kumkająca żabka.
Nad fontanną pszczół tysiące –
latają i nektar zbierają.
Usiądź wreszcie
i powiedz, że pięknie jest w naszym mieście.
Autor: Milena Barańska
